«Avant dudesch ons n’haja mangià l‘ultima vouta üna liongia da curry al stand da duonna Brücker. Quist stand da boccadas d’eira sül Marchà-nouv – üna plazza i’l quartier dal port: expost al vent, be merda, cun salaschada.» Cun quist‘algordanza cumainza l’istorgia ingio cha‘l narratur va in tschercha da l‘inventadra da la liongia da curry. Ed el chatta a Lena Brücker vegliuorda in üna chasa d’attempats e vain a cugnuoscher ün’istorgia da vita tant müravgliusa sco eir dramatica. Quella cumainza l’on 1945, cur cha Lena Brücker inscuntra in ün kino sülla Reeperbahn al mariner desertà Hermann Bremer. Tanter els cumainz’a prüir ün’amur chi vain nudrida güsta eir dal fat cha’ls duos taschaintan roba importanta ün a tschel. Ma Hermann svanischa. E Lena sto chattar vias per pudair cuntinuar sa vita cun dignità. Qua scuvrischa‘la üna mixtura da spezchas chi gusta «sco’l paradis» e chi scurrainta la melanconia.