Üna saira da stà tampriva n’haja dudi la prüma vouta alch da Rosanna Fiorino. Ella sto esser statta — sco chi para — l’ultima zunza da coquiglias chi tessaiva culs fils da la Pinna Nobilis stoffas preziusas. Ella ha vivü sün ün’insla ch’eu n’ha chattà davo cuort tscherchar sül atlas. Sur da la duonna chi – sco chi para – nu vaiva abandunà mai l’insla suna gnü a savair be pac. Quai d’eira üna da las radschuns da far viadi sün quell’insla. Ün seguond motiv d’eira: ün‘increschantüm diffusa per inslas.